Słuchałem niedawno audycji o filmowej twórczości T. Konwickiego, w programie II PR.
Do studia zadzwonił Jan Holoubek i wspominał ten film.

Przyznał, że nie jest to do końca dokument, dialogi ojca były wcześniej precyzyjnie zapisane, i on się ich nauczył na pamięć.
Natomiast odpowiedzi Konwickiego są "na żywo", on...

tym bardziej, że zrobiony przez syna Holoubka - myślę, że ma to duże znaczenie w wymowie ogólnej dokumentu, podkreśla jeszcze bardziej jego intymność.